Facsimile view
1789. Carta de Vicente Fernández, labrador, para Marcelina Díaz de Cuesta.
Author(s)
Vicente Fernández
Addressee(s)
Marcelina Díaz de Cuesta
Summary
El autor describe a su amada las dificultades que tiene para hacerle llegar sus cartas y para poder encontrarse de nuevo, por la oposición de su padre.
tu sin tiempo no porqe no te lo tenia dicho lo que ai
as de acer yo le yce el cargo al medico de lo que avia dicho en
santurde me digo era todo mentira todoavia tengo tan
tas esperanzas de que no estas qe no de que estas y asi si no as
conocido alguna otra cosa mas qe antes qe marchara
de aqui no tengas cuydado de mi cuenta y en caso qe
sea ya saves mi animo por mi no abra ninguna cosa
qe benzer y si acaso la justicia te toma la declaracion diles lo qe
quieras pero la verdad no te tiene cuenta el decir mas te an de
mirar y ya les dige a mi tio lo que habiamos tenido y don Manuel
el de ure no te digo aora lo qe me digeron no saves lo qe te as echo
asta saverlo claramente ya no tiene remedio no se lo qe
devo por estar contigo y no acabo de pensar como ni quando
porque despues qe tu marchaste no me e mobido de casa
a vitoria a vido ocasion de yr y no me an dejado y no se co
mo acerlo ni adonde mandarte a salir porque el tio esta
y a los ultimos sin ningun genero de saluz no ay mas qe
paciencia mi padre esta ya aze quinze dias en la cama de
una qemadura en un pie ya se lebanta ya aze diezyseis dia
s qe no ydo a la cama aunqe bienen dos ombres todas las noches
a velarlo mira si acaso discures como estar guntos me avisaras por el
coreo ya ablara yo de otro modo si quieres escrivir de ocho a o
cho dias me podras escrivir tendre mucho gusto de saber co
mo lo pasas me abisaras sin falta quien escribe